در گوشه ی حرم تو مرا جای داده ای
گویی هوای عشق به این نای داده ای
اینجا تویی و نور وسکوت و حریم عشق
اینجا ولی هست معما کریم عشق
مهرت به جان نشسته و نورت تمام دل
آری توای که باز کشیدی مرا ز گِل
این خسته دل فقط به تو دارد پناه و بس
خود دانی اش که هیچ ندارد به جز تو کس
رب را ز این مسیر فقط می شود شناخت
با اذن تو شود که به راه خدا شتافت
هر پای خسته را تو بدادی دو بال نو
هر دلشکسته را تو کشاندی به حال نو
هر جا اگر به ناز و نوازش به سر برم
اینجا به نور عشق ببینم که در برم
نور است عشق تو که به دل می کند طلوع
اصل است هرچه هست بدون کمی فروع
گم می شود هر آینه هر رهنمای عشق
پیدا شود هر آنکه فتاده ز پای عشق
چشمان غرقه از تو نوازش چشیده اند
دل های خسته بر تو گرایش کشیده اند
تو منتهای عشق در این بی کرانه ای
تو ساحل نجات در این آستانه ای
تو مامن تمام قلوب فشرده ای
احیا کننده ی دل مجروح و مرده ای
آری چه گویمت به زبان نی شود روان
در حد ما که نیست ببینیم تو را عیان
